Τα τελευταία χρόνια η ιδέα ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να επεμβαίνουμε και να βελτιώνουμε ό, τι αρνητικο συμβαίνει στον οργανισμό μας συνεχώς κερδίζει έδαφος στην επιστήμονική κοινότητα. Στον αντίποδα της αλόγιστης κατανάλωσης θαυματουργών τεχνικών, οι ερευνητές ψάχνουν πια απλούς τρόπους να στηρίξουν τις προσπάθειές μας να χάσουμε κιλά και κυρίως να αλλάξουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε με τις ατέλειές μας. Πρόσφατες έρευνες γύρω από μια ορμόνη που μας βοηθάει να διατηρήσουμε τη γραμμή μας μας πάνε ένα βήμα παραπέρα σε ό, τι αφορά το κεφάλαιο αδυνάτισμα. Η ορμόνη της λεπτίνης είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται στα λιποκύτταρα και κατά κάποιο τρόπο ευθύνεται για τη μετάδοση στα κέντρα του εγκεφάλου του σήματος που μειώνει την όρεξη και ενισχύει το μεταβολισμό και τη σωματική δραστηριότητα. Σε πολλές περιπτώσεις, λοιπόν, που παρατηρείται αυξημένο βάρος, έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο της αντίστασης στη λεπτίνη, δηλαδή τη μη φυσιολογική αντίδραση του εγκεφάλου στο ερέθισμα που προκαλεί η συγκεκριμένη ορμόνη όταν έρχεται σε επαφή με τους αντίστοιχους υποδοχείς της. Επομένος στον εγκέφαλό μας δεν φτάνει το σωστό σήμα για την ρύθμιση της όρεξης, αλλά το εντελώς λανθασμένο.
Άραγε μπορούμε με κάποιον τρόπο να αποκτήσουμε την επικοινωνία ανάμεσα στην ορμόνη της λεπίνης και τον εκγέφαλό μας ώστε να καταφέρουμε να χάσουμε οριστικά τα περιττά κιλά;
Για τους ερευνητές η απάντηση δεν κρύβεται πια στις χημικές φόρμουλες και τις ακριβές φαρμακευτικές λύσεις. Ο μόνος ίσως τρόπος για τη διατήρηση του βάρους μας σε φυσιολογικά επίπεδα είναι η υιοθέτηση μιας ήπιας σωματικής άσκησης, όπως το περπάτημα με μέτρια ένταση.
Μα είναι δυνατόν;
Και όμως, τα αποτελέςματα μελέτης που έγινε σε ποντίκια επιβεβαίωσαν ότι η άσκηση μπορεί να βοηθήσει πραγματικά στη ρύθμιση της αντίστασης στη λεπτίνη. Αρχικά οι επιστήμονες πειραμρίστηκαν με μια ομάδα ποντικιών, τα οποία έχασαν σημαντική ποσότητα λίπους με καθημερινή γυμναστική. Ενώ, λοιπόν, περίμεναν ότι θα επανακτούσαν κιλά τους με τη κατανάλωση περισσότερου φαγητού, εκείνα διατήρησαν το χαμηλό βάρος τους ακόμα και όταν οι ερευνητές τους χορήγησαν τροφή με μεγάλη περιεκτικότητα σε λίπος.
Επομένως η άσκηση ήταν το "κλειδί" που ξεκλείδωνε τον τόσο απλό στη σύλληψή του μηχανισμό μείωσης της ανεξέλεγκτης όρεξης για φαγητό. Όυτε οι δίαιτες με μειωμένα λιπαρά όυτε κάτι ανάλογο μπορούσαν να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Μάλιστα οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι η άσκηση ενεργοποίησε την περιοχή εκείνη του εγκέφαλου στην οποία εντοπίζονται οι υποδοχείς της λεπτίνης , δηλαδή το μέσο κοιλιακό υποθάλαμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου