Χιόνιζε. Δυο νιφάδες χιονιού έπεφταν από το σύννεφο και συζήταγαν:
-Αχ, τι όμορφα που πετάμε τώρα!
-Δεν πετάμε, απλώς πέφτουμε!
-Θα φτάσουμε στη γη και θα φτιάξουμε ένα πανέμορφο άσπρο χαλί!
-Μας περιμένει θάνατος, έκει κάτω θα μας πατάνε με τα πόδια!
-Θα γίνουμε ρυάκια και θα τρέξουμε προς τη θάλασσα!
-Θα πεθάνουμε και θα εξασφανιστούμε....
Έπειτα πάψανε να μιλάνε και η καθεμία πήγε να συναντήσει τη μοίρα που είχε διαλέξει...
Για να πάρεις την ζωή σου στα δικά σου χέρια διάβασε:
***30 μέρες για να βελτιώσετε τη ζωή σας!
Ψυχοπλακωτικό κάπως μου φαίνεται! Εντάξει δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα, ακόμη και για ένα χιονισμένο τοπίο. Επίσης η δυαδική ψυχολογία της αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας που είναι διαβόητες νιφάδες πως έχουν, δεν υπάρχει στους ανθρώπους, που είναι πολύ πιο περίπλοκα και ενδιαφέροντα στοιχεία της φύσεως. Οι χιονονιφάδες είναι πολύ σαγηνευτικές έτσι όπως πέφτουν,και μάλλον το κάνουν επίτηδες, αλλά να θυμάσαι/στε πως εάν σε κάνουν να χαμογελάσεις, απο την ομορφιά τους καθώς πέφτουν, είναι μόνο για να κλέψουν το χρυσό που κρύβεται εκεί μέσα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή